鸣犊

词典名字:

鸣犊

词典发音:

míng dú

注音:

ㄇㄧㄥˊ ㄉㄨˊ

成语繁体:

鳴犢

词典解释

鸣犊[ míng dú ]

⒈  指春秋晋贤大夫窦鸣犊。孔子欲赴晋,闻其已被赵简子所杀,乃止。亦泛指贤臣。

引证解释

网络百科

鸣犊

  • 鸣犊,人名,《史记·孔子世家》作窦鸣犊,春秋时期晋国大夫。
  • 近音词、同音词
  • mìng dú命毒
  • míng dù明度
  • míng dù螟蠹
  • míng dù螟蠧
  • míng dú鸣犊
  • míng dú鳴犢